Remmery

Geachte mevrouw Amzil,
Geachte heer Van Nieuwenhuyse,

Een zwarte dag voor Vlaanderen, inderdaad...
Als laffe, anonieme bedreigingen u zoveel schrik doen krijgen, dan kunnen we niet anders dan begrijpend het hoofd buigen.
Mevrouw Amzil, onze eerste reactie was: "Nee, mevrouw, neem toch geen ontslag."
Ik denk dat ik (als ouder van twee kleine kinderen en een derde op komst) in uw plaats net hetzelfde zou hebben gedaan.
Geachte heer Van Nieuwenhuyse, onze eerste reactie was ook: "Nee, meneer, aanvaard haar ontslag nu ook niet. Dat u het al eens geweigerd heeft, is alleen maar een bewijs van uw moed en burgerzin." Ik denk echter dat ik ook in uw plaats identiek zou hebben gereageerd. De gedachte dat door mijn burgerzin mijn familie zou geraakt worden, zou ook bij mij de doorslag hebben gegeven.
Het is nu aan de politiek om een krachtdadige oplossing te vinden. Tot nu toe zijn de dames en heren politici vooral uitgeblonken in wollig taalgebruik ("Het is een schande" of "Dit willen we niet in Vlaanderen" of "nederlaag voor de democratie"). Laat ze nu maar eens zelf "snel en efficiënt" hun werk doen, nl. de anonieme lafaard vinden die deze brieven heeft geschreven.
Mevrouw Amzil, meneer Van Nieuwenhuyse, veel sterkte in deze moeilijke tijden voor de echte multiculturele samenleving.

Met vriendelijke groet,
Geert De Cubber

-----------------------------------------------
Aanvulling: in de loop van de dag raakte bekend dat Naïma Amzil geen ontslag genomen heeft (of dat haar ontslag niet aanvaard is, dat is mij niet helemaal duidelijk), maar dat ze wel een tijdje niet zal komen werken. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Aanvulling 2: De Standaard heeft in haar "brievenbus" mijn bijdrage opgenomen.