Ontluisterend

Met stijgende verbazing lees ik dezer dagen de artikelenreeks in De Standaard over de strijd om de macht. Op basis van 100 uur interviewmateriaal schetst het politieke journaille van - niet toevallig - De Standaard een ontluisterend beeld van de Wetstraat.

Nu zag ik gisteren - ook al niet toevallig - Yves Leterme op Ter Zake doodleuk verkondigen dat hij "het niet gelezen heeft", wat de commentator van dienst inspireerde tot een giftig "Misschien moet Leterme het niet lezen, omdat hij exact weet wat er in de artikels staat."

Kijk, dat Leterme ten paleize een porto bestelt (i.p.v. een obligaat watertje of koffietje), kan ik nog appreciëren. Dat de heren en dames politici zich sms'end een weg proberen te schieten naar de top van de macht, al iets minder. Dat ze mekaar openlijk afvallen, al zeker niet. Zelfs niet ten behoeve van kijkcijfers, populariteitsonderzoeken of marktaandeel.

Maandag is op de hogeschool het tweede semester gestart. Gisteren werd het partim projectmatig werken opgestart. Alle studenten bedrijfsmanagement moeten daarvoor samenwerken. De basis daarvoor is... vertrouwen. Gestoeld op communicatie. Dat ze dan maar geen voorbeeld nemen aan de huidige politieke klasse, die het vertikt om op een deftige manier met elkaar te communiceren.

Of misschien moet ik de heren en dames net bedanken, omdat ik aan mijn studenten nu echt haarfijn, tot in de juicy details, met alles erop en eraan, kan uitleggen hoe ze het vooral niet moeten doen.