Boek: Martyn Big (Kevin Brooks)

Net zoals inspecteur De Cock (met C-O-C-K) moet ook het gelijknamige vijftienjarig hoofdpersonage uit Kevin Brooks' eerste roman zichzelf al spellend voorstellen: "Martyn Big. Martyn met een Y en Big met een I en één G."

De situatie van de puber is pijnlijk: moeder is weg en vader drinkt de pannen van het dak. Bij een banale ruzie duwt Martyn zijn vader en die valt ongelukkig. Hij is op slag dood. Wat volgt, is het hallucinante relaas van een zoekende en twijfelende tiener, die door dit ongeval zowaar op het slechte pad dreigt te geraken.

Kevin Brooks, de auteur van al dit fraais, is een relatief nieuwe naam aan het Engelse literaire firmament. Doordat ook hij maar moeilijk zijn manuscript kon slijten bij een uitgever, wordt hij soms wel eens vergeleken met J.K. Rowling. Verder dan dat reikt die vergelijking echter niet, want in niets lijkt de rauwe werkelijkheid uit Martyn Big op het - bij tijd en wijlen weliswaar donkere, maar toch - sprookjesachtige levensverhaal van Harry Potter.

Maar die rauwe realiteit weet Brooks op een geraffineerde manier te mengen met een soort van humor waarop alleen Britten een patent hebben: vooral de stukjes waarin Martyn Big zijn eigen leven mengt met dat van de grote detective-romans, heeft een zeer groot tongue-in-cheek wit-gehalte. Al bij al is Martyn Big een geslaagd tijdsdocument, al weet ik niet of het de tand des tijds zal overleven.

Kevin Brooks, Martyn Big (Eng: Martyn Pig), The Chicken House, 2002.