Examentoezicht

Door de band moet je een examentoezicht zien als een periode van een paar uur uit je leven die je daarna zo snel mogelijk vergeet, maar jammer genoeg nooit meer kan inhalen.

Het wordt echter wel interessant als je jezelf als toezichter weet te motiveren om te observeren. Er gaat niks boven het observeren van studenten die examen afleggen. Alle maskers gaan dan af. Je ziet de ene tellen (en blijven hangen – “verdomme, die vierde reden, wat was dat ook alweer?”), de andere vlijtig schrijven (tot er schrijfkramp optreedt en er ostentatief met de armen moet gezwaaid worden) en een derde af en toe wat naar buiten kijken (daarbij het hoofd schuddend, als zal het juiste antwoord vanzelf wel op zijn plaats geschud worden).

Af en toe moet je als toezichter – en ondanks dat prachtige schouwspel – een geeuw onderdrukken (of net niet onderdrukken). Als dan toevallig een student opkijkt en je ziet geeuwen, wisselen we even een lach van herkenning uit: ach, een toezichter-lector is ook maar een mens.