Gepakt

Het dient wel gezegd: Erik Zabel heeft lang genoeg gewacht om te bekennen dat hij ooit doping heeft gebruikt. De Oost-Berlijnse spurter gaf vandaag toe dat hij 11 jaar geleden gedurende één week (!) doping heeft genomen. Daarmee heeft hij de verjaringstermijn van 8 jaar ruim overschreden.

In de super-Tour van 1996 pakte het toenmalige Team Telekom zowat alle prijzen die er waren: gele trui voor Bjarne Riis en groen voor Zabel. Dat we bij die eindoverwinning van de Deen de nodige vraagtekens mogen plaatsen, is alom bekend: Riis wordt niet voor niets mister 60% genoemd. Volgens Jef D'Hont (de verzorger die de dopingbekentenissen van de voormalige Telekom-renners in een stroomversnelling heeft gebracht) won Riis de Tour met een hematocriet van zomaar eventjes 65%. Het had voor de Deense krachtpatser even slecht kunnen afloppen als destijds voor Tom Simpson, die bijna dertig jaar voordien tijdens de beklimming van de Mont Ventoux het leven liet na een overdosis amfetamines. De legende wil dat D'Hont Riis elke nacht een paar keer moest wekken, omdat het bloed van de Scandinaviër zo dik was dat hij in zijn slaap een hartstilstand kon krijgen. Misschien verklaart Riis morgen (tijdens een persconferentie in Kopenhagen) de beweegredenen van zijn epokuur.

Voor Zabel gaat de Riis-redenering niet op. Zabel ging tot vandaag als een bijzonder cleane renner door het leven. Hij heeft zowat alles gewonnen wat binnen zijn bereik lag, met o.m. 4 keer Milaan-San Remo, 6 keer groene trui, wereldbeker. Zabel heeft een carrière gehad die af was. Deze late bekentenis doet daar niks aan af. Overigens: ene Johan Museeuw bekende onlangs ook dat hij niet alle wedstrijden in zijn carrière op druivensuiker afhaspelde. Het maakte er zijn populariteit bij de gemiddelde Vlaamse wielerfan niet minder om.