Mijn verleden

Ze zou het naar aanleiding van het proces willen hebben over de sfeer op de werkvloer. Hoe het was om er te werken, quoi. Niet omdat mekaar nog kennen vanuit onze studententijd, maar ’t zou wel leuk zijn mocht ik willen meewerken. Of ik dus zin had om mee te werken aan de reportage. Telefacts. Opnames vandaag in Brugge.

Weet je, na een tijdje vervagen die herinneringen. Onthou je wat goed was, vlak je wat af wat minder was. Toen ik er 10 jaar geleden begon was het een melting pot van mogelijkheden. Alles wat ik ken over computers, heb ik daar en dan geleerd. We werkten met Fransen, Duitsers, Nederlanders, Koreanen, Japanners, Noren, Zweden, en ook nog wat Belgen. Het is wellicht de meest interculturele omgeving die ik ooit heb meegemaakt.
Vanaf 98 begon de overgang, de struggle van dat West-Vlaamse KMO’tje dat het tot wereldbedrijf schopte. In 99 – toen het aandeel zowat het hoogst stond – kreeg ik een betere aanbieding en vertrok ik. Om vandaaruit na een paar jaar – met een verrijkte baggage – terug te keren naar het onderwijs.

Maar de vrienden die ik aan mij L&H-periode overhield, zijn vrienden voor het leven: een paar maal per jaar spreken we met enkelen nog af. Het gaat nu allang niet meer over ons gemeenschappelijk verleden. Al zal het de volgende bijeenkomst nog wel eens opgerakeld worden.

(Uitzending: Telefacts, woensdag 16 mei, VTM)