Terug naar school

De vakantie zit nog in mijn lijf. Het was even schrikken toen om zes uur vanmorgen de wekker afliep. Dat geluid had ik – gelukkig – in geen zes weken gehoord. Normaal werden we in de vakantie gewekt door het hemelse (ahum) geluid van een hysterisch krijsende baby die honger honger honger heeft. Maar die goddelijke klanken waren me deze morgen niet gegund.

De school stond er nog. Bovendien – zoals ik in een mailtje van een collega had gelezen – waren er geen bomaanslagen noch gijzelingen geweest of aan de gang, zodat er geen ontkomen aan was (want geen wegversperringen onderweg). Die eerste werkdag na een vakantie heeft iets magisch. Collega’s druipen één voor één binnen, elk met hun eigen (straf) verhaal. De sfeer is altijd goed, zo net na de vakantie, ook al heeft niet iedereen er evenveel zin in. Lectoren zijn ook maar mensen.

Het was al bij al een gezapige dag, met wat mailtjes hier en wat telefoontjes daar; met toch al wat serieuzere opdrachten, “want die studiegids moet toch nogal dringend af”. Stress.

Om te onthaasten heb ik vanavond nog gauw gauw het gras gemaaid.