Rock voor Specials 2006: Raymond

Er zijn zo van die mensen. Je moet enkel de voornaam zeggen/schrijven en iedereen weet over wie we het hebben. De peetvader van de Vlaamse rock Raymond is er zo één van.

Ik moet iets bekennen: ik heb het wel voor Raymond. Zoals hij het podium opstapt en direct een dialoog begint met zijn publiek en van die dialoog naadloos naar een liedje stapt: Hoe zie ik er uit vandaag? Goed, Raymond, dat hoeft toch geen betoog.

Met Maria, Maria, ik hou van jou kregen de Specials een eerste hoogtepunt. Uit vijfduizend kelen klonk: voor jou sta ik uren in de kou. Voor het echte kippenvelmoment was het wachten tot de intro van Twee meisjes. "Zou ik het wel zingen, gezien de actualiteit." Natuurlijk, Raymond. Nog in hetzelfde lied wijkt het kippenvel voor een stevig crescendo nummer, met een door gierende gitaren ondersteunde saxofoonsolo. Ook dat is Raymond.

De eindeloze stroom van fijne melodietjes en gezapige liedjes waar de man een patent op heeft, meanderen langs 's mans bekendste hits (Cha cha cha, Zij houdt van vrijen, Vlaanderen boven, om er maar een paar te noemen). Hij lardeert ze met een randje chanson, hoewel hij ook Claude François' Comme d'abitude (in het Nederlands wordt dat dan: Zoals gewoonlijk) met een eigenzinnige bewerking tot een heel eigen song maakt.

Wat ik er dan van vond? Raymond. Gewoon Raymond: grenzeloze Liefde voor Muziek.