Supersport

Het is wel erg gesteld met het Belgische sportnieuws. Hoewel het Belgische voetbal nationaal en – zeker – internationaal het niveau van pakweg Luxemburg of Kazachstan nauwelijks nog haalt en absoluut niet overstijgt, vindt het verzamelde sportjournaille van de VRT het toch de moeite om Sportweekend te laten starten met de – alweer tegenvallende – wedstrijd van de Rode Duivels tegen Polen. Meer dan 10 minuten spenderen aan een belabberde EK-campagne die naar zijn einde snakt, is er zelfs voor deze brave belastingbetaler teveel aan. Trek er dan toch gewoon een streep onder tot aan de Olympische Spelen. Dan zien we wel weer.

Over Olympische Spelen gesproken. Ik volg deze winter met meer dan gewone belangstelling de prestaties van Sven Nys. Gisteren in Hasselt en vandaag in Gavere heeft Nys nog maar eens zijn klasse bewezen. En dan mag je nog beweren dat Nys minder zou zijn dan vorig jaar, als je twee keer in één weekend wint, dan ben je – tja – de beste.

Zeker vandaag in Gavere maakte Nys zonder meer indruk. Bij elke versnelling ging Super-Sven simpelweg mee; maakte hij een slippertje, dan dichtte hij binnen de halve ronde het gat dat de anderen met veel moeite probeerden te slaan. En als kers op de taart: één splijtende demarrage in de laatste ronde op “het heuveltje”. Op een halve ronde nog een voorsprong van een halve minuut uit zijn dijen geschud. In-druk-wek-kend. Eerlijk gezegd: van het mooiste en strafste dat ik Sven Nys al heb weten doen. En hij heeft toch al een zekere staat van dienst, niet?