Mission accomplished

Als Louis een bijverdienste mag hebben, dan ik ook, dacht ik die ochtend. En dus belde ik Yves L. Nu hij weer gewoon senator was, kon hij wel weer eens afspreken in ’t Klein Stadhuis op de markt in Ieper. Hij weet dat als Ieperling zeker zijn, ik ken dat nog uit mijn L&H-tijd.

Of ik hem – bij wijze van toepassing van mijn cursussen sociale en communicatieve vaardigheden – wat raad mocht geven in zijn communicatie. Tegen een billijke vergoeding, natuurlijk. En de factuur moest onverwijld betaald worden. Yves L. raapte in vijf minuten al zijn politieke moed bij elkaar en ging in op mijn aanbod.

De flauwe handdruk aan het begin van onze ontmoeting noopte me om hem attent te maken op het belang van een stevige handdruk. Kwestie van zijn suprematie in stemmen ook letterlijk kracht bij te zetten, quoi.

“Waarom komt ge zo weinig in de pers na uw terugtreden?” vroeg ik hem op de man af.

“Och, ik weet eigenlijk niet zo goed wat zeggen. En die mannen van de RTBF verstaan toch niet wat ik zeg. Waarom zou ik me dan moeite doen,” was het antwoord. “Wat stel je voor?”

“Ik moet even nadenken,” zei ik. Voor de factuur die ik zou uitschrijven, mocht ik toch doen alsof ik goed de volgende stap in zijn communicatiestrategie overwoog, “Als ik u was, ik zou eens een interview geven met een Vlaamse krant. De Standaard of zo. En zeg daar dat een regering zonder u geen echte regering is. Zeg dat ze daar de kop van maken.”

“Ja maar,” zei Yves, zichtbaar in de war over mijn gekozen strategie. “En de RTBF dan? Hoe moet ik die aanpakken? Ze blijven me maar achtervolgen. Ik ben dat getreiter echt beu.”

“Daar moet ik even over nadenken,” veinsde ik. Natuurlijk wist ik het antwoord al. Na een paar tellen, kwam mijn verlossende voorstel: “Die pak je aan bij dat interview met de Standaard. Vertel iets over de RTBF dat er zo over is, dat het te belachelijk voor woorden is. Mompel iets van Rwanda en Milles Collines. Enfin, ik laat het aan uw verbeelding over om iets te vinden.”

Nadat we opnieuw handjes hadden geschud (stevig ditmaal – mijn raadgevingen hadden hun uitwerking niet gemist, want ik was drie dagen werkonbekwaam) en onverwijld hadden afgerekend, vertrok Yves L. naar Groot-Bijgaarden om bij de Standaard een exclusief interview te geven. En dat interview hebben ze bij de RTBF ook gelezen.