Daar is "der Hackl-Schorsch"

Dit weekend zijn de Olympische Spelen in Turijn begonnen. Eén van de hoogtepunten van die sportieve veertiendaagse vind ik persoonlijk het rodelen; je weet wel: stevige jongens die met een sleetje de bobsleebaan afhotsen en daarbij al eens de bluts met de buil moeten nemen.

Eén van de absolute legendes van de edele rodelsport - en eerlijk gezegd ook één van de redenen waarom ik rodelen zo leuk vind om naar te kijken - doet blijkbaar nog maar eens mee: de Duitser Georg Hackl, door zijn vrienden ook wel eens der Hackl-Schorsch genoemd. De bijna 40-jarige beroepsmilitair doet voor de zesde keer mee aan de Olympische Spelen. Eerder won hij op de Spelen achtereenvolgens zilver (Calgary, 1988), 3 x goud (Albertville, 1992; Hammarville, 1994; Nagano, 1998) en nogmaals zilver op de vorige Spelen in Salt Lake City.

Zoals gezegd: op zich heeft deze minzame spraakwaterval (al is het door zijn Beiers dialect soms moeilijk om hem goed te verstaan) zich al in de legende gerodelt. Maar een zesde Olympische medaille zou hem de status van absolute legende kunnen opleveren.

De rodelcompetitie bestaat uit 4 afdalingen. Vandaag zijn ze al twee keer naar beneden gegleden. Morgen volgt dan de ontknoping. Hackl-Schorsch staat momenteel 5de. Ik duim morgen voor 'm. Zoals ik hem vandaag hoorde zeggen: "de Olympische rodel wordt 's nachts gewonnen. Je moet je zenuwen de baas kunnen en slapen. Zoniet ben je verloren."