20 km door Brussel

De 20 km door Brussel, dat was:

• vertrekken met de Aanstaande Atleet. Daarna niet meer gezien (lees hier de reden);
• kijken over de dansende lopers in de Wetstraat. Indrukwekkend schouwspel, zeker als je er tussenloopt;
• handenklappend door de tunnels lopen om er soms met veel moeite weer uit te kruipen. Verraderlijke dingen, die konijnenpijpen;
• in Ter Kameren een vrouw zien spurten in de bosjes om... (use your imagination);
• aan de 15 km doorkomen aan +/-1,5u;
• afzien de laatste vijf kilometer...;
• eigenlijk vooral de laatste drie, want volgens mij liggen daar in Brussel nu dus wel echte cols, he. Ik denk zelfs ene van buiten categorie, en ze hadden die juist voor onze voeten geschoven;
• vanaf kilometer 19 eigenlijk wel genieten van de mensenzee - die staan vroeger ook, en je geniet er vroeger ook wel van, maar na de 19de km doet het extra deugd om mensen te horen applaudisseren en roepen;
• op 150 m van het einde een man zien liggen die hartmassage nodig had. Ik hoop dat de mens er intussen beter aan toe is.
• toekomen na 2u 8min en 12sec en er nog redelijk fris bij lopen.

Dat was de 20 km door Brussel. We hebben het gehaald. En we zijn er fier op. Mag dat ook eens?