Reclamekabouters

Een levendige herinnering uit de goeien ouwen tijd: toen d'er nog gene VTM was (met dank aan de Fixkes voor deze introductie), placht ik wel eens naar Holland te zappen (al moesten we toen nog rechtstaan, naar de TV gaan en een knopje verzetten) om naar de reclammekes te kijken. Niet dat de reclamefilmpjes toen zo hoogstaand waren, maar we keken eigenlijk enkel om Loeki in actie te zien. Loeki - asjemenou - de Leeuw zorgden voor ettelijke lachsalvo's bij ons thuis.

Wie echter dacht dat het opvrolijken van reclamespotjes een exclusief Nederlandse uitvinding was, is verkeerd. Zoals het wel vaker gaat: de Duitsers waren eerst. Al in 1963 had das Zweite Deutsche Fernsehen (ZDF) zijn eingenste Mainzelmännchen. Volgend jaar op 1 april - en dat is voor één keer geen grap - vieren deze deugnieten dus hun 45ste verjaardag.

Mainzelmännchen is een samentrekking van Mainz (de Duitse stad waar de hoofdzetel van ZDF gevestigd is) en Heinzelmännchen, het Duitse woord voor kabouter. De Männchen zijn met zes: Anton (der Geniesser - aldus de site van ZDF), Berti (der Kommunikationsprofi), Conni (der Innovative), Det (der Schlaue), Edi (der Schöngeist) en Fritzchen (der Sportler). Niet toevallig zijn de beginletters van deze zes namen de eerste zes letters van het alfabet.

Intussen zouden zowat 40000 spotjes (van elk ongeveer 3 seconden, al waren ze in de beginjaren wat langer) van en met de Mainzelmännchen gemaakt zijn.

Overigens was Wolf Gerlach, de bedenker van de Mainzelmännchen, met zijn reclamekabouters niet aan zijn proefstuk toe. Voor de Beierse (regionale) televisie had hij al Leo und Leo bedacht en WDR (wat vroeger bij ons de volksmond Duitsland 3 heette) schonk hij Ute, Schnute en Kasimir als reclametussendoortjes.