Tijd

Je zult het wellicht gemerkt hebben: hier valt de laatste tijd eigenlijk (veel te) weinig te beleven. Dat heeft zo zijn redenen. Overkoepelend zou ik iets kunnen mompelen van “te weinig tijd gehad”, maar omdat ik dat bij mijn studenten ook altijd een nogal gemakkelijk excuus vind, zal ik mezelf ook niet van dat excuus bedienen.

De echte redenen om het hier even rustig aan te doen:

• De 20 km door Brussel: voor de derde keer meegedaan. Voor de derde keer ook uitgelopen (dankjewel voor de felicitaties). Hoewel het (drukkend) warm was, te warm naar mijn gevoel. Anderen vonden dat ook. Meer dan anders werd het zuurstofmasker van het Rode Kruis opgezocht. Als je er zo een paar ziet liggen midden op de weg, ga je vanzelf vaart minderen. Maar soit: ambiance zat, volgend jaar beter, zeker?
• Opleidingsblog van Bedrijfsmanagement: http://verderstuderen.blogspot.com is een beetje uit zijn voegen aan het barsten. Op 7 maanden tijd hebben we daar 5000 bezoekers over de virtuele vloer gehad. Dat had ik nooit durven dromen.
• Een PWO-projectvoorstel rond MVO ingediend. Als het goedgekeurd wordt, zal ik dus volgend jaar naast lector ook onderzoeker onder mijn e-mailberichten mogen plaatsen. Projectvoorstel is ingediend, nu is het afwachten tot het verdict eind juni. ’t Is zo een beetje weer student zijn.
• Ik heb bovendien ook nog een goedgevuld offline life. Met vrouw en kinderen en zo.

Het gevolg van dat alles is dat hier wat minder frequent geblogd wordt. Ik zei het je toch: te weinig tijd gehad.

Deal

"Bod van 45 miljoen euro is te weinig", zo las ik vandaag in de krant. De voorzitter van de Profliga, tevens voorzitter van verliezend bekerfinalist AA Gent, Ivan De Witte, had samen met de hele Profliga op meer gehoopt. Op minstens 50 miljoen. Dat roept toch enkele vragen op.

Natuurlijk draait de sportverslaggeving nog altijd heel vaak rond voetbal. Maar gelukkig zien we meer en meer andere sporten opduiken in pakweg Sportweekend of het Sporza-aanbod op zondagnamiddag. Dat is alleen maar een goeie zaak voor die sporten. Dankzij de povere kwaliteit van het vaderlandse voetbal is bij voorbeeld het veldrijden er de laatste jaren alleen maar populairder op geworden. Om nog maar te zwijgen over het buitenlandse voetbal.

Maar helaas zijn de heren van de Profliga zich niet bewust van de veranderende situatie. Ze willen boter bij de vis. (De laatste keer dat iemand een vette vis heeft geëist, is het ook slecht afgelopen. Maar bon, dat is een ander verhaal.) Blijkbaar mag over Koning Voetbal niet te denigrerend gedaan worden en mogen er ook geen al te kritische vragen gesteld worden: de storm van protest bij zelfverklaarde voetbalfans na kritische geluiden bij de tragische dood van Sterchele was daarbij een triest hoogtepunt. Eerlijk gezegd: drie dagen voor een topwedstrijd om drie uur 's nachts over de snelweg razen na een avondje stappen, ik zie het pakweg Sven Nys nog niet te snel doen.

Ze willen dus minstens 50 miljoen euro. Weet je wat ik nu stil hoop? Dat alle media hun bod intrekken. Of misschien nog beter: dat de media een deal afsluiten met de Profliga mét een resultaatsverbintenis. De Rode Duivels moeten zich plaatsen voor de volgende WK-eindronde, er moeten minstens een aantal Belgische toppers in de Belgische competitie aantreden, de tweederangsbuitenlanders mogen opstappen, de clubs investeren het geld rechtstreeks in jeugdbeleid, de trainingsarbeid wordt nauwelettend bestudeerd, trainers moeten een diploma halen. Enfin, ik noem maar wat. En als de resultaten er niet zijn, dan is dat zeer jammer: geen resultaat, geen centen.

De tering naar de nering heet zoiets. Maar of ze dat bij de bieders of bij de Profliga doorhebben?

De mooiste

In een intussen al niet meer zo nabij verleden, toen mijn broer en ik studeerden en we 's avonds afgepeigerd door het vele blokken verstrooiing zochten op de lichtbak - zappen was nog maar pas uitgevonden bij ons thuis - keken we eigenlijk alleen maar omdat we één welbepaalde persoon wilden zien. Het was niet zozeer de persoon zelf, maar wel wat hij zei. En hoe.

Na een poos - de ene keer duurde het al wat langer dan de andere keer - werd ons wachten beloond. Nog even was het bang afwachten wie het laatavondjournaal zou presenteren. Maar als de immer beminnelijke Alex Puissant televisiekijkend Vlaanderen toesprak, dan was onze dag meer dan geslaagd: "Voor elk van u een... goeie avond!" Als geen ander kon Puissant de "een" eventjes aanhouden, om dan over te gaan in "goeie". En altijd met de glimlach.

Niemand kon en kan mooier "Voor elk van u een goeie avond" zeggen dan Alex Puissant. Niemand. Daar kan zelfs geen Week van de Goeiedag aan tippen.

Boek: Henna op je huid (Dirk Bracke)

Stekenaar Dirk Bracke is wat je noemt een gevierd jeugdauteur. Met Henna op je huid bewijst hij - nogmaals - dat dat geen toeval is. Het verhaal van de vijftienjarige Touria begint vrij traditioneel als dat van een Marokkaans tienermeisje dat zich moet onderwerpen aan de wil van de mannen in haar familie.

Maar gaandeweg blijkt de uiterlijke en innerlijke verscheurdheid van Touria: moet ze zich kleden zoals haar Vlaamse vriendinnen (met een - kort - rokje en een topje) of moet ze toch maar alles bedekken en haar hoofddoek dragen? Onder die oppervlakkige vragen schuilt een veel diepere: hoe kan ze het beste zichzelf zijn?

Die zoektocht naar zichzelf én naar haar plaats in haar omgeving is verrijkend voor Touria én voor haar omgeving. Bracke slaagt er wonderwel in om het verhaal van het Marokkaanse meisje te vertellen zonder belerend over te komen voor deze of gene strekking. Zijn realistische stijl - op het droge af - nodigt uit tot nadenken over elk standpunt. Al is het einde - zonder in detail te gaan - er misschien toch net iets over. De boodschap is in elk geval aangekomen.

Dirk Bracke, Henna op je huid, Davidsfonds, 2005.

Banaan en ander fruit

Het volgende filmpje is puur jeugdsentiment, al was ik wat verrast door de lengte toen ik het deze week opnieuw ontdekte: het is best wel snel gedaan.



Bert en Ernie hadden duidelijk iets met fruit: banaan en sinaasappel. Of het écht toevallig die twee soorten zijn?