Belgen: wat zijn dat voor wezens?

Een week of wat geleden kwam een studenten naar me na de les intercultural communication. Ze had in de plaatselijke pers een artikeltje gevonden over het beeld van de Belgen in het buitenland. Vermakelijke en leerrijke lectuur:

Zelf heeft u het misschien niet in de gaten, maar voor buitenlanders bestaat er wel degelijk zoiets als “de Belg”, een eigen-aardig wezen met heel typische en herkenbare eigenschappen. Rondneuzend op het internet vonden we een aantal opmerkelijke pogingen om onze nationale aard te doorgronden. Aan de lezer om ze te noteren of er het zijne van te denken. Zo zijn wij, volgens onze noorderburen bijvoorbeeld, niet erg begaan met normen en waarden. België is van nature een land waar men zich niet snel druk maakt, vinden ze.

Niet voor niets is hier het “je-m’en-foutisme” uitgevonden, de ik-trek-het-me-niet-aan-mentaliteit. Vandaar dat de Belg iedereen tot op zekere hoogte zijn gang laat gaan. De zaak-Dutroux wordt gezien als een voorbeeld van de normloosheid. Politie, justitie, andere overheidsinstanties en burgers keken naar elkaar en lieten Dutroux door de steeds verder gapende mazen der wet glippen. Wat de Vlamingen betreft, wordt één en ander in verband gebracht met het feit dat ze zich al meer dan tweehonderd jaar bezet voelen door achtereenvolgens Oostenrijkers, Hollanders, Franstaligen en Duitsers. De Vlaming leerde daardoor op zichzelf terug te vallen, maar tegelijkertijd de verantwoordelijkheid af te schuiven. Het is dus geen totale onverschilligheid, maar eerder de neiging om de dingen af te wachten. Intussen zorgt de Belg er wel voor dat niets of niemand hem iets kan verwijten. Want uit de toon vallen is het laatste wat hij wil. Overigens staan Belgen in Nederland bekend als vriendelijk en correct in de omgang, al zullen ze zelden op eigen initiatief iemand aanspreken.

Duitser en Fransen onthouden vooral dat Belgen enerzijds opvallend pro-Europees gezind zijn, maar dat ze ook een zekere vijandigheid vertonen tegenover vreemdelingen, getuige het succes van extreem-rechts in de verkiezingen van de jongste jaren.

De Britten menen dan weer te weten dat het uiterlijk vertoon belangrijk is voor Belgen: vaak zie je ze het voetpad schuren voor hun woning, en zelfs de straat schoonvegen. Properheid is een zaak van nationale trots. Belgen zijn erg fier op
hun huis. Een verwilderde haag of een rommelige tuin is een schande voor de familie en een belediging voor de buren.

Volgens de Amerikanen tenslotte zijn Belgen erg gesteld op alles wat praktisch en betrouwbaar is. Ze verwachten beleefd gedrag, want daarmee kom je vooruit in de wereld. Ze willen op bijna naïeve wijze goede burgers zijn: vandalisme, sluikstorten of opzettelijk asociaal gedrag worden verafschuwd. Een goede Belgische vrouw gaat uit werken, maar weet ook een huishouden te runnen. Ze kent de juiste temperatuur voor het bier, ze kan een biefstuk op perfecte wijze bakken en winkelt efficiënt in het warenhuis. De Belgische man heeft een job, drinkt het bier, eet de biefstuk en spendeert zijn weekend vol trots aan het verversen van de olie van zijn wagen…

Survival

Weet je, een driedaagse survival valt niet te vatten in een blogje. Daarvoor gebeurt er te veel, is de omgeving te indrukwekkend, is het gezelschap te uiteenlopend. Wat je wel kan beschreven, zijn de persoonlijke ervaringen.

Ik had mezelf vooraf een paar doelen gesteld. Mijn grootste verwezenlijking dit jaar is het lukken van de pampersprong. Voor wie het niet gezien heeft of voor wie niet weet wat een pampersprong is: je klimt langs de pamperpaal 8m recht naar boven. Eens je boven bent, probeer je op de paal recht te staan. Als je recht staat, spring je naar de trapeze ongeveer 1,5m van de paal. Klinkt niet alleen angstaanjagend, het is ook zo. Vooral als je hoogtevrees hebt. Maar bon, het is me dus gelukt, en daar ben ik niet weinig blij om.

Het hoogteparcours is andere koek. Voor iemand met zoveel hoogtevrees kan dat niet echt gezond zijn, en dus heb ik halverwege moeten afhaken. Ik weet niet of ik het voor een volgende editie nog wel als doel ga stellen. Misschien zet ik dan wel mijn pasbeurt-joker in...

Hoewel niet iedereen het voor mountainbiken heeft, was de fietstocht misschien wel een van de hoogtepunten van de survival. Ook voor hen die het lastig hadden om naar boven en/of naar beneden te rijden: ze hebben het toch maar gedaan. Heel in het bijzonder: Vanessa en Leen, chapeau!

Bij de steigertocht is het de bedoeling dat iedereen en cordée de rotsen op- en afklautert. Ondanks een uitschuiver hier en een appelflauwte daar is ook dat ons toch gelukt.

En dan de dropping...
Op zich al een spannende activiteit, maar als na een wandeling van een 5-tal uur 1 groep nog niet terug is, dan krijg je de meest beklijvende verhalen: door een donker bos recht naar boven, recht naar beneden, dat kan ook alleen maar tijdens een volle-maannacht. De laatste groep was dus rond 3.00u 's nachts binnen. Even op verhaal komen en om 4u gaan slapen, dan denk je nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Maar dat is buiten een onfortuinlijke collega gerekend, die we uit haar benarde situatie in de WC moesten redden.

Op die drie dagen heb ik veel interessante gesprekken gehad met studenten en studentes; ik heb ze beter leren kennen, zij hebben mij beter leren kennen - dat laatste hoop ik toch. En je ziet een veranderende groepsdynamiek. Je onthoudt vooral de goeie dingen.

De survival is dankzij de kindjes thuis verdergezet. En is gisteravond/vannacht geëindigd met een bezoekje aan de dokter nadat onze jongste spruit een aanval van de valse kroep had gehad. Met hem is alles in orde (bedankt om het te vragen), maar papa is nu echt wel moe...

Survival-voorbereidingen

We vertrekken morgen op survival naar Sy (in de Ardennen). We, dat zijn de studenten van ons derde jaar marketing, samen met drie van hun geliefde lectoren. De bedoeling is om het nuttige aan het aangename te koppelen: de studenten moesten een evenement organiseren, er zelf sponsoring/budget voor zoeken, en dan uiteraard zelf aan dat event - die survival dus - aan een zo voordelig mogelijk tarief deelnemen.

Mijn twee collega's en ikzelf gaan o.m. mee om alles te observeren: hoe gaan die studenten met elkaar om in groep, wie neemt het voortouw, wie doet (niet) mee? En het belooft leuk te worden, want we weten uit ervaring dat hoe slechter het weer is, hoe meer spanningen er komen.

Ik heb voor mezelf ook een paar doelen gesteld:

• de pampersprong moet lukken dit jaar (als je niet weet wat een pampersprong is: ik vertel er volgende keer alles over);
• op het hoogteparcours wil ik verder geraken dan vorig jaar. Zou met ruim 20 kg minder moeten lukken;
• ik wil dit jaar met minder stramme spieren naar huis vertrekken.

Voila, ik heb gepakt, laat de pampersprong maar komen.

Allemaal wat?

Ik hoef niet zo nodig een nieuwe soort nationale test om uit te zoeken hoe sociaal ik ben.
Mijn buren weten dat ze op me kunnen rekenen: als ik ze kan helpen, zal ik dat ook doen.
Ik weet van mijn buren dat ik op hen kan rekenen: als ze mij kunnen helpen, zullen ze dat zeker doen.

Ball ist rund. Spiel dauert neunzig Minuten. Alles andere ist Theorie.

Samen is Alles Mogelijk. Natuurlijk: Brussel-Halle-Vilvoorde, de lotto winnen (nu ikke), het gekakewiet rond de eindeloopbaan. Hoe scoren politici trouwens op die nationale test, waarvan gezegd werd dat het "zeker geen nationale test is"? Solospelers? Toeschouwers? Netwerkers? In elk geval geen voortrekkers of gezelschapsvogels. Het epitheton Zoekers hou ik nog in beraad.

Naar 't schijnt ben ik een voortrekker. Gelukkig heb ik dan heel weinig tijd om nog televisie te kijken.

Landeskunde: Duitsland virtueel beleven

Een tip voor collega's Deutschlehrer en voor studenten Duits. Station-d is een zeer aangename manier om op een virtuele manier Duitsland beter te leren kennen. Met links naar wat hot is de dag van vandaag, maar ook met links naar instellingen en overheden. Een echte aanrader.

Excuseer, beste sollicitant

Dat je als leerkracht grappige anekdotes vergaart door het verbeteren van toetsen en examens dat wist ik al. Maar nu heb ik ook als sollicitant fouten gezien die ik niet snel zal vergeten.

Zo replyt een school op mijn spontane sollicitatie. Ze laat me weten dat er momenteel geen jobaanbieding is die aan mijn profiel beantwoordt. Maar ze zullen mijn gegevens in alle vertrouwelijkheid bewaren en mij later eventueel opnieuw contacteren. Klinkt mooi en correct, ware het niet dat de mail tegelijkertijd naar alle sollicitanten gestuurd werd en elke sollicitant met naam en toenaam in het "to" veld stond. Tot dusver vertrouwelijkheid. Was wel informatief, dat wel. Kon ik meteen zien welke oud-studenten van me voor dezelfde job solliciteren als ikzelf.

En het kan nog mooier. Opnieuw wil een school mij laten weten dat ze mijn sollicitatie goed ontvangen hebben, maar momenteel niks kunnen aanbieden. Ik krijg een mailtje terug met het antwoord van de school in attachment. Naam van het attachment: "standaardantwoord.doc". Erg persoonlijk, dank u!

Dan waren er ook nog problemen met online diensten, waar beloofd werd dat ik een paswoord zou krijgen om nadien mijn gegevens aan te passen, maar waar dat niet gebeurde. Dus staan mijn persoonlijke gegevens ergens op het net en ik kan er niet meer aan. (De eerlijke vinder krijgt een beloning...)

Ik moet zeggen, die anekdotes geven wel wat extra cachet aan het solliciteren. Maakt het wat speelser, wat menselijker. Toch?

Jonge leerkrachten haken af

Net gelezen bij de Standaard dat een derde van de beginnende leerkrachten binnen de vijf jaar zijn of haar krijtje aan de wilgen hangt.

Als voornaamste redenen voor deze toch wel onrustwekkend hoge drop-out worden werkdruk en stadsvlucht aangehaald. Maar dat lijken me zeker niet de enige redenen. Ik heb het al een tijdje geleden al gezegd en geschreven: voor mij is en blijft de voornaamste reden - en ik meen dat ook in mijn omgeving zo op te vangen van jonge starters - de onzekere werksituatie. Als de minister deze dramatische situatie wil keren, moet hij eerst en vooral daar werk van maken. Immers, een dergelijke massale vlucht uit het onderwijs zal je niet keren door het onderwijs voor buitenstaanders aantrekkelijker te maken.

Of omgekeerd gezegd: een bedrijf dat binnen de vijf jaar 1/3 van zijn starters ziet vertrekken, zal daar - op zijn zachtst gezegd - niet bepaald beter van worden.

Passata, a way of life

Even reclame maken voor het eigen huis.

Met vreugde stel ik je een nieuwe loot voor: Passata, een blog over afslanken, (gezonde) voeding en bewegen.

Omdat nogal wat mensen me af en toe vragen stellen i.v.m. dit, en ik niet altijd weet waar te beginnen of hoe het te vertellen, wil ik deze nieuwe blog lanceren. De nieuwe blog is ook niet toevallig in het Engels: enerzijds een mooie schrijfoefening (ja, beste studenten, ook lectoren Engels moeten hun talenkennis onderhouden en aanscherpen), anderzijds een gelegenheid om mijn verhaal voor een wat breder publiek te vertellen.