Ze doen het weer, meneer...

Die boodschap is blijkbaar overgekomen, want een kwartier later ontvang ik het bericht dat ik als studiogast wordt uitgenodigd en dat rector Van Camp zijn statement op band zal maken.

Inderdaad, ze doen het weer. In een overigens hallucinant, maar zeer lezenswaardig stuk (elektronisch abonnement vereist) in De Standaard van communicatie-expert Frank Thevissen over de communicatie (lees: heisa) rond zijn eigen ontslag als prof aan de VUB. Zoals hij het zelf aanhaalt in het stuk: een interessante case qua communicatie. Zou verplichte leerstof moeten zijn voor studenten communicatie.

[note to self] Zou een communicatie-expert ontslagen kunnen worden op basis van taalfouten? [/note to self]

Evergem in het wereldnieuws

Je hoort het op het radionieuws, ziet op de televisie bewegende beelden. Een reportage over de opgerolde terreurbende in Marokko. En dan blijkt dat het hoofd van dat netwerk in Evergem woont. Net als ik. Maar Evergem is een vrij uitgestrekte gemeente. En ik woon ergens in een uithoek, dicht tegen de Gentse grens.

Totdat blijkt dat de man met vrouw en kinderen in een huis woont op één kilometer van onze deur. Op dat moment wordt wereldnieuws wel heel erg concreet.

Het meesterschap van een tovenaar

Ik ben een fan van Harry Potter. Ik zal het maar duidelijk maken nog vóór ik een letter schrijf over het weliswaar voorspelbare (hoewel...), maar daarom niet minder indrukwekkende einde van de zevendelige boekenreeks.

In het laatste deel van de reeks (Harry Potter and the Deathly Hallows - ik verkies de Engelse versie) gaat de nu meerderjarig geworden Harry met zijn beste vrienden Hermione (in de Nederlandse vertaling Hermelien) en Ron op zoek naar de ontbrekende stukken uit de puzzel. Hij zal zo onder meer het graf van zijn ouders bezoeken, geconfronteerd worden met de Deathly Hallows (in Nederlandse vertaling - de relieken van de dood - klinkt de titel lang niet zo dramatisch als in het Engels) en een paar keer ternauwernood ontsnappen aan Voldemort.

Het is jammer dat het boek het laatste exploot is van deze geweldige tovenaar, omdat het wellicht het beste boek in de reeks is. J.K. Rowling geeft blijk van een gerijpt vakmanschap. Ik meen me te herinneren dat ze onlangs in een interview zei dat ze eigenlijk nu pas klaar was om goeie boeken te schrijven. Tja...

Dat meesterschap zie je alleen al in de omvang van de boeken. Hoewel het risicovol is om je boeken van een reeks telkens langer en langer te maken, is dat bij Rowling geen bezwaar. De eerste Harry Potter uit 1997 telt een dikke 300 blz. De laatste is dubbel zo lang, maar ook dubbel zo leuk om te lezen. Rowling kan vertellen, en daar hebben we in deze armzalige tijden best wel nood aan. Als geen ander weet ze uit te weiden over een onooglijk detail dat later in het verhaal doorslaggevend blijkt te zijn. Tegelijk zet ze hier en daar de lezer op het verkeerde been.

In die evolutie zit ook de grote verdienste van J.K. Rowling. Je kunt je vragen stellen bij de enorme hypes van de opeenvolgende boeken, maar Rowling is er door de evolutie in haar schrijverschap toch maar in geslaagd om de laatste tien jaar een nieuwe generatie te leren lezen. En nu maar wachten op de volgende Rowling, in alle betekenissen van het woord. Iets met kabouters of zo?

Ontluisterend

Met stijgende verbazing lees ik dezer dagen de artikelenreeks in De Standaard over de strijd om de macht. Op basis van 100 uur interviewmateriaal schetst het politieke journaille van - niet toevallig - De Standaard een ontluisterend beeld van de Wetstraat.

Nu zag ik gisteren - ook al niet toevallig - Yves Leterme op Ter Zake doodleuk verkondigen dat hij "het niet gelezen heeft", wat de commentator van dienst inspireerde tot een giftig "Misschien moet Leterme het niet lezen, omdat hij exact weet wat er in de artikels staat."

Kijk, dat Leterme ten paleize een porto bestelt (i.p.v. een obligaat watertje of koffietje), kan ik nog appreciëren. Dat de heren en dames politici zich sms'end een weg proberen te schieten naar de top van de macht, al iets minder. Dat ze mekaar openlijk afvallen, al zeker niet. Zelfs niet ten behoeve van kijkcijfers, populariteitsonderzoeken of marktaandeel.

Maandag is op de hogeschool het tweede semester gestart. Gisteren werd het partim projectmatig werken opgestart. Alle studenten bedrijfsmanagement moeten daarvoor samenwerken. De basis daarvoor is... vertrouwen. Gestoeld op communicatie. Dat ze dan maar geen voorbeeld nemen aan de huidige politieke klasse, die het vertikt om op een deftige manier met elkaar te communiceren.

Of misschien moet ik de heren en dames net bedanken, omdat ik aan mijn studenten nu echt haarfijn, tot in de juicy details, met alles erop en eraan, kan uitleggen hoe ze het vooral niet moeten doen.

Vrijdagcitaat

Ach ja, 't is vrijdag, meneer, en ik heb gisteren laat gewerkt en de boog moet niet altijd gespannen staan en wij zijn ook maar mensen, hee. Ik hoor ze het zo al zeggen bij de - overigens onovertroffen - Taalpost. Zoek de fout in het onderstaande citaat uit Taalpost 752, die zopas in mijn postvak landde:

1. Taalnieuws- In Leiden word vandaag een 'babylab' geopend, voor onderzoek naar de taalontwikkeling van kinderen.Bron: Persbericht Universiteit Leiden, http://nieuwsbrief.taalpost.nl/r/tp.plx?2410-752

't Is trouwens niet de eerste keer dat "Leiden" gecombineerd wordt met een dergelijke fout. Moeten/Mogen/Kunnen wij dan van onze studenten verwachten dat ze altijd foutloos schrijven?