Japans met gebaren

Wist je dat het Japans voor een stuk gebarentaal is? Volgend stukje (origineel hier) met stijgende verbazing gelezen op Kennisnet:

Studenten die beginnen met het leren van de Japanse taal gebruiken daarbij
Nederlandse gebaren. Mensen gebruiken handgebaren om het verhaal te
ondersteunen. In het geval van de studenten is de woordenschat en kennis van de
grammatica te klein om een verhaal te kunnen vertellen. Dat blijkt uit een
onderzoek van Keiko Yoshioka. Ze promoveert hiermee op 6 oktober aan de
Rijksuniversiteit Groningen.
De studenten die meededen aan het onderzoek, moesten aan de hand van een stripverhaal zonder tekstballonnen een verhaal vertellen. "Het Japans kent geen werkwoorden die een actie weergeven, zoals huppelen of kruipen", stelt Yoshioka. "Daarvoor in de plaats hebben de Japanners veel gebaren." Ook kent de Japanse taal geen lidwoorden en werkwoordvervoegingen.
De hoofdpersonen in een verhaal worden 'weggezet' door Japanse vertellers. Iedere keer als het personage aangehaald wordt, verwijzen ze met een gebaar naar de plek waar ze hem hebben neergezet. In de Nederlandse taal worden alle personages juist telkens weer genoemd. "In het Nederlands zijn daar genoeg woorden voor", zegt Yoshioka. Het onderzoek wijst verder uit dat verschillende talen hele andere gebaren gebruiken.

Boonen wereldkampioen!

Ik had het toch voorspeld...

Toch proficiat, Tom. Bovendien: die trui misstaat je niet.

Ampel-Koalition of Jamaica-Koalition

De Duitse verkiezingen hebben een paar prachtige nieuwe woorden opgeleverd. De woorden in de titel verwijzen naar de mogelijkheden die er zijn voor een nieuwe coalitie: ofwel een rood-geel-groene Ampel-Koalition, ofwel een zwart-geel-groene Jamaica-Koalition.

De eerste mogelijkheid verwijst naar een samengaan van socialisten (rood), liberalen (in Duitsland zijn zij de geeltjes) of groenen. Als ik de Duitsers één raad mag geven: vooral niet doen... Het Belgische experiment in die richting bleek al gauw te verzanden in een knipperlichtcoalitie. Wie zei er ook alweer: "Je begint met paars en voor je het weet eindig je bont en blauw"?

Ook die fameuze tweede mogelijkheid lijkt slechts een ideetje dat gelanceerd werd na een Jamaicaanse party met de nodige jointjes. De drie partijen van een dergelijke rasta-coalitie lijken niet echt geneigd met elkaar in zee te gaan.

Over één ding zijn de commentatoren van de Duitse kwaliteitspers het eens: het duurt liefst niet te lang voordat er een nieuwe Duitse regering is. En wie weet wordt dat - ondanks de tegenstellingen op dit moment - wel een monstercoalitie van CSU en SPD. Maar wie wordt dan Bundeskanzler(in)?

Bathroom Break

"I think I may need a bathroom break? Is this possible?"

Beste studenten, als het je echt te veel wordt, mag je dit tijdens de les altijd vragen (en dus NIET: Sir, I must do pipi. Can I go? - daar gaan mijn oren van flapperen). Maar wel vriendelijk blijven en de hand opsteken, net zoals de tipgever van dienst voor deze vlekkeloze Engelse zin: George W. (link via LVB)

Zelfs de machtigen der aarde moeten af en toe eens hun handen gaan wassen.

Interinstitutionele schrijfwijzer

Via Taalpost kreeg ik de link binnen naar de nieuwe versie van de "Interinstitutionele schrijfwijzer", zeg maar de schrijfnormen voor Europese ambtenaren. Naast de "geüpdate versie" i.p.v. het juiste "geüpdatete versie" (waarop Taalpost al wijst) is die schrijfwijzer vooral een staaltje van hoe het niet moet.

Wij zullen onze studenten wel behoeden voor onduidelijk taalgebruik en warrige zinsconstructies, maar wat lezen we op p. 2:

Wegens organisatorische redenen (meertalig surfen en verdere uitwerking) hebben we de structuur van de bijlagen gewijzigd, die er nu in de Nederlandse versie als volgt uitziet(...).

Dat kan beter. Want wat is er nu gewijzigd? De structuur? Of de bijlage? Duidelijker zou zijn:

Om organisatorische redenen (o.m. meertalig surfen) hebben we de structuur van de bijlage gewijzigd. Die bijlage ziet er nu in het Nederlands als volgt uit.

Ook een zinssnede als "aan de gang zijnde wijzigingen" zouden we persoonlijk nooit aanraden. Als iemand een suggestie ter verbetering heeft, gebruik dan gerust de comments.

Bij de dubbele inhoudsopgave (p. 5 en p. 6 - tja, waarom die er twee keer in staat is mij een raadsel, maar de dames en heren eurocraten zullen daar ongetwijfeld goeie redenen voor hebben) loopt het pas helemaal fout. Dat je een kopje voorziet met "Ten geleide", daar kan ik op zich nog inkomen. Maar dat je daarnaast ook nog eens een "Voorwoord" voorziet, dat kan er niet meer bij. "Ten geleide"? "Voorwoord"? Is hier een Duitser aan het werk geweest (Vgl. "Zum Geleit", "Vorwort")? Beter zou zijn om beiden te brengen onder één kopje "Woord vooraf". Hoogtepunt van de dubbele inhoudsopgave is echter de volgende zin:

Aangezien de informatie prioritair is, is deze site geopend ondanks enkele incoherenties in de presentatie, die te wijten zijn aan de verschillende software die gebruikt is. Deze problemen zullen zo snel mogelijk rechtgezet worden.

Huh? Niet begrepen? Geen nood, ik heb hem ook drie keer moeten lezen. Lees de zin nog eens... Volgens mij bedoelt de auteur van deze zin: De lay-out van deze tekst trekt op niets, maar dat geeft niet. 't Belangrijkste is dat we de lezer kunnen informeren. Die andere blabla is voor later. Beste eurocraten, als het dat is wat je bedoelt: zeg dat dan! De inhoud primeert immers op de vorm.

Als we ons echt aan kommaneukerij willen wagen, dan moeten we ook termen als "het benadrukken" (voor "nadruk"), "te gebruiken afkortingen" (voor "gangbare afko's"), "in cijfers geschreven getallen" (te gek voor woorden) of "munteenhedencodes" aanpakken. Maar zo zijn we niet, natuurlijk. Overigens is de rest van de tekst zo goed als onleesbaar wegens veel te saai; ze zijn namelijk de prentjes vergeten.

Nog één ding wil ik je niet onthouden: wist je dat de volgorde van de talen vastgelegd is? In alfabetische volgorde: Spaans (van "Castellano"), Deens, Duits, Grieks ("Ellinika"), Engels, Frans, Iers, Italiaans, Nederlands, Portugees, Fins ("Suomi") en Zweeds. De nieuwe officiële talen (van de tien nieuwe lidstaten) zijn nog niet in de lijst opgenomen.

Zo leert een mens tijdens een half uurtje pure fun ook nog eens iets bij, zie.

Verkiezingen in Duitsland

Zondag a.s. zijn er verkiezingen in Duitsland, het grootste land van de Europese Unie. De uitslag van deze verkiezingen zijn dus - of we dat nu leuk vinden of niet - ook voor ons belangrijk. In de aanloop naar deze stembusslag trekt Standaard-redacteur Jorn De Cock (met C-O-C-K) deze week dwars door Duitsland, van de vroegere Wessi-Hauptstadt Bonn naar de vroegere Ossi-Hauptstadt Berlijn.

Want op dat vlak hebben de Ossi's wel hun stempel kunnen drukken op het Duitsland van na de Wende: Berlijn is na de Wiedervereinigung de Gesamthauptstadt geworden. Eens benieuwd wie de nieuwe kanselier wordt: blijft Gerhard Schröder aan de macht? Of moet hij na 7 jaar de fakkel overdragen aan Angela Merkel (Angie voor de vrienden)?

Het wordt wellicht maandag vooraleer we de definitieve uitslag kennen.

Nieuw kleedje

Aan het begin van het verse schooljaar heb ik deze blog in een nieuw kleedje gestoken. Ik was een beetje uitgekeken (en uitgeschreven) op de oorspronkelijke groene achtergrond. Dus maar back to basics: als ik me niet vergis heet het sjabloon "Minima". Tja.

Nog reacties op "crapuul"

Op de smakeloze advertentie van Syntra in de Humo is o.m. ook reactie gekomen van Tom Desmet. Zijn reactie kan je hier lezen.

Crapuul

Ja, ik schrik er niet voor terug om de woorden te schrijven zoals ze zijn. Syntra krijgt terechte tegenwind voor haar campagne in (o.a.) de Humo. Dat de advertentie "Mijn vroegere baas was een crapuul" er echt wel over was, kan je afleiden uit het aantal negatieve reacties dat erop gekomen is (en niet alleen uit ondernemersmiddens!). In mijn mailbox vond ik de volgende bijdrage van mijn goeie vriend Eric Kenis, directeur menselijk kapitaal bij Voka - West-Vlaanderen:

Beste ondernemer,

In mijn Humo van deze week (30 augustus) op p. 151 staat iets wel heel bizars. Kunt u even controleren of dat ook in de uwe het geval is? Hopelijk enkel bij mij, en niet in de 281.412 exemplaren, die gemiddeld door iets meer dan 3 personen, samen door zowat 1 miljoen Vlamingen gelezen worden? De schade zou niet te overzien zijn.

‘Mijn vroegere baas was een crapuul, dankzij Syntra heb ik nu mijn eigen zaak’, staat er. De woorden van een ex-kader die nu een eigen zaak heeft, dit durft te beweren, maar toch te benauwd is om zich bekend te maken, getuige de vierkante blokjes waar zijn hoofd hoort te zitten. Eerste les management nog niet begrepen, wellicht:
als je een mening hebt, kom er dan voor uit, en verstop je niet. Een beetje guts hebben en risico nemen is een minimum voor iemand met een eigen zaak.

Ik heb mijn ogen nog een keer uitgewreven, maar het staat er echt: ‘crapuul’! Ook nog een tweede Humo gekocht (die gaan er goed aan verdienen), en ja hoor: het staat ook daar: ‘mijn vroegere baas was een crapuul’.

Toch voor alle zekerheid maar eens de Van Dale op zolder er even op nageslagen. Wellicht is mij één of andere betekenis van het woord ontgaan, een positieve waarschijnlijk, want een publicitaire communicatie dient toch positief van toon te zijn, en niet anderen af te kraken. Eerste les in management bij het vak leidinggeven, maar niet alleen daar: het is ook bruikbaar in de eerste les bedrijfscommunicatie.

Maar neen. Het woord ‘crapuul’ betekent echt wat ik dacht dat het betekende: ‘janhagel, gespuis’ (Van Dale, deel 1, p. 581).

Dus ik begrijp dit toch wel goed: een baas van een onderneming (een leidingsinstituut) met personeel spreekt in zijn eigen externe communicatie over zijn collega’s-bedrijfsleiders als gespuis. Een baas van een onderneming (een communicatiebureau) met personeel permitteert het zich hiermee naar buiten te komen.

Of is het toch zo niet bedoeld? Er staat toch wat er staat, ook in de kleine lettertjes op de laatste lijn: ‘Ook je baas beu?’, dan ben je welkom bij Syntra. Vooral ex-kaders
zijn dan welkom bij Syntra. Ex-kaders, dat zijn toch mensen met een verantwoordelijke en leidinggevende functie, die ingeval van deze reclameboodschap dus een opleiding management volgen, ongetwijfeld heel succesvol worden. (want die opleiding zal toch wel deugen), vervolgens personeel in dienst nemen , en dan door dat personeel als crapuul beoordeeld worden.

Ik heb ook een beetje personeel. Ik zou eerlijk gezegd niet zo snel geneigd zijn het omgekeerde te durven denken (laat staan publiceren): iets in de aard van ‘Ook je personeel beu?’!
Voor Syntra: is dit goedbedoeld gratis advies voor een leuke follow-up campagne?
Die wat stof zal doen opwaaien. Opnieuw.
Want getuige de mails en telefoons die mij hierover bereiken, is dat ook dit keer het geval.

Eén zo’n bedrijfsleider, een collega-crapuul kortom, wees er nogal fijntjes op dat hij bij de organisatie in kwestie - Syntra dus, ik moet ze noemen, want de campagne is een naambekendheidscampagne, en alles wat daartoe bijdraagt is meegenomen –
opleidingen betaald heeft voor zijn eigen werknemers.
Als ik goed kan volgen: die man (en hij zal niet alleen geweest zijn)

• is dus klant van Syntra,
• betaalt voor opleiding van zijn mensen,
• die leren op zo’n opleiding onder meer (oei! Wat nog?) hem een crapuul te
  vinden.
• van het betaalde geld steekt de leverancier een campagne in elkaar waarin de
  klant een crapuul genoemd wordt…
  

Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat die mens, enfin dat crapuul dus, een klein beetje begint te twijfelen of dat geld goed besteed was.
Dit is echter veel te erg om er de draak mee te steken. Er is hier slechts één zaak misdadig en crapuleus: de boodschap van p. 151.

Ondernemer: wilt u uw zeg doen hierover, jl@kvkwvl.voka.be

Saw

Twee mannen die mekaar van haar noch pluimen kennen, worden wakker in een vervallen badkamer. Ze zijn - elk in een hoek van de badkamer - vastgeketend aan de buizen die door de kamer lopen. Tussen hen baadt een lijk in het bloed.

Dat is de openingsscène van Saw. Voor wie van suspense thrillers houdt, is dit niet min of niet meer een must-see.

Meer vertellen zou de pret vergallen van toekomstige kijkers, dus dat doen we niet. Het originele scenario van de Australische regisseur Wan en zijn maatje Whannell kan moeiteloos de vergelijking met illustere voorgangers in het genre (hier en daar wordt aan Seven gerefereerd) doorstaan. Al is het einde toch onvoorspelbaarder dan bij de meeste andere suspense thrillers.

Nog één tip: alle, maar dan ook alle, details zijn belangrijk...