Ongelooflijk wat
de wandelgangen vermogen... Dan heb ik niet over het gelijknamige Radio 1 - programma, maar wel over de wandelgangen zoals ze in het betere woordenboek worden omschreven.
Volgens die
geruchtenmolen - want dat is het toch: wandelgangen leunen soms echt wel aan bij het
roddelkot - zou ik zwaar ziek zijn, ik zou een maagring hebben laten steken, ik zou - door de geboorte van onze derdeling in juni - zeer gestresseerd door het leven lopen. Dat waren nog die geruchten, die voor publicatie vatbaar waren. Over de rest wil ik zelfs niet hebben.
Niets van dat alles, ik ben gezond en wel, meer nog: ik voel me uitstekend in mijn vel en ben zeer gelukkig met ons uitgebreide gezin. En van verterende stress is ook al geen sprake.
Je moet de metamorfose die ik vanaf juni aan het ondergaan ben, kaderen in een bewustzijn om opnieuw wat gezonder te gaan leven. Toen ik vorig jaar een opstoot van jicht had ("nog zo jong en toch al..."), verklaarde mijn dokter doodleuk, nadat hij me even had gemonsterd: "Ja jongen, als ge zo verder leeft, dan zit ge tegen uw vijftigste in de zetel en zult ge er nog moeilijk uitgeraken." Nu is mijn dokter één van de weinigen die ik op dat vlak op zijn woord geloof. Je zou van minder de motivatie vinden om iets tegen dat overgewicht te doen.
Begin juni ben ik voor de eerste keer bij de
Weight Watchers langsgegaan. Om eens te kijken wat dat gaf. De week daarna ben ik ook gegaan. Om het verschil eens op de weegschaal te zien. Ik ben tijdens de zomer blijven gaan. Om in 17 weken tijd 17 kilo af te vallen.
Eigenlijk is dat afvallen maar een nevenverschijnsel. Het voornaamste is dat je leert gezonder te
leven. Gezond eten is daarvan slechts één aspect. Gezond bewegen, gezond communiceren en een hoger zelfvertrouwen zijn andere aangename
bijwerkingen. Wat ik vooral geleerd heb: laat je geen druk opleggen, maar integreer die gezonde dingen op je eigen tempo in je eigen situatie. Eet wat je
zelf wil eten. Dat probeer ik dus te doen, en we zien wel waar we uitkomen.
Gezondheid!
