Bedenkelijk

Moedig God en klein Pierke aan om ideeën te spuien, neem uit die hoop ideeën het beste en breng dat op de markt. Simpeler kan een format bijna niet zijn. En toch vind ik De Bedenkers een beetje een gemiste kans om ook het concept van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen onder de aandacht te brengen. Uiteindelijk zou het toch mooi zijn dat een programma dat gesponsord wordt door Flanders DC (anders gezegd: gemaakt wordt met uw en mijn belastingsgeld) van de gelegenheid gebruik maakt om de strengste criteria te hanteren met betrekking tot duurzaamheid.

Daarom kunnen we het alleen maar toejuichen dat een filosoof-uitvinder de kans krijgt de economische haalbaarheid van zijn alternatieve energievoorziening te bestuderen.

Daarom ook vind ik het absoluut niet kunnen dat er ook maar in de verste verte aan gedacht wordt om concepten of producten naar de volgende ronde te laten, waarvan je weet dat ze de afvalberg zullen vergroten. Alle wegwerptoestanden of dingen die apart verpakt aangeboden worden, zouden al bij voorbaat moeten geweerd worden (zelfs al is dat onder het mom van “het leven van alledag makkelijker te maken”). Daar moet eigenlijk zelfs niet over nagedacht worden. Weg dus met pakweg de apart verpakte ijsbollen of de wegwerpzolen. Ik hoop dat de - voor het overige: eerbiedwaardige - jury deze blunder in de volgende ronde toch nog rechtzet.

Onze kinderen zouden het ons oneindig kwalijk nemen, mochten we zelfs maar overwegen om dit op de markt te brengen.

Studie tewerkstelling haven Zeebrugge

Gisteren werd onder ruime belangstelling van pers en publiek ons onderzoeksrapport voorgesteld over de tewerkstelling in de haven van Zeebrugge. Het onderzoek werd gevoerd door de Hogeschool West-Vlaanderen, departement Simon Stevin, en ging uit van de vraag waarom het voor de havenbedrijven zo moeilijk is om geschikt en/of bekwaam personeel te vinden. Immers, ruim de helft van de 529 vacatures raakten vorig jaar niet of nauwelijks ingevuld.

Die tendens zet zich zich trouwens dit jaar verder. Zo heb ik op de receptie achteraf van verschillende bedrijfsmensen gehoord dat ze dringend op zoek zijn naar tientallen nieuwe medewerkers, vooral in de logistieke functies. Dat is op zich niet echt verbazingwekkend, als je weet dat de inschrijvingen voor richtingen als logistiek management en netwerkeconomie niet echt vlotjes lopen. De (veel te) weinige mensen die aan de opleiding beginnen, hebben na het behalen van hun bachelordiploma gegarandeerd een job in de sector. Er is dus werk aan de winkel om deze opleidingen (nog) meer te gaan promoten.

Zoals elk goed onderzoeksrapport hebben we ook een aantal aanbevelingen gedaan. Naast het aanzwengelen van het imago van de haven(sector) is vooral het concept van de "havenschool" door alle media overgenomen. Die havenschool moet alle actoren samenbrengen, naar analogie van de Franse pôles de compétitivité. Alleen zo kan de Zeebrugse haven de groei verzekerd.

(Neem ook eens een kijkje bij De Standaard, Het Nieuwsblad, WTV - artikel en reportage. Naar het schijnt zou ook Radio 2 een bericht uitgezonden hebben, maar daarvan heb ik geen link)

100...

Op 100 dagen kan je nochtans veel doen. Een random en zeer onvolledig overzichtje:
- examens verbeteren
- competentiegericht delibereren tot een stuk in de nacht
- vakantie nemen
- verjaardagen vieren
- tweede zit organiseren
- examens van de tweede zit verbeteren
- delibereren
- de Marseillaise zingen
- de Duitse versie van de Branbançonne leren
- een nieuwe tekst schrijven voor de Spaanse nationale hymne
- kindjes kopen (van harte proficiat aan deze kersverse mama en papa; en aan deze papa)
- trainen voor een halve marathon én die ook uitlopen (bedankt voor uw applaus)
- de dodentocht stappen (samen hebben mijn buurman en ik 200 km gestapt op twee jaar - elk 100, netjes verdeeld)
- een taalbad nemen (misschien een tip voor alle Franstalige would-be ministers - ze hebben nu toch even tijd)
- een radiozender restylen
- beginnen met bloggen
- de oudste Belg worden
- de Tour winnen
- voortdoen met bloggen
- een medaille winnen op het WK atletiek
- een wereldrecord lopen
- stoppen met bloggen

En dan heb ik het nog niet over de alledaagse activiteiten, als daar zijn: eten (zo'n 300 keer), slapen (minstens 100 keer), gras maaien (zo'n 10 keer). Met de rest heeft u geen zaken. Nog in geen 100 dagen.

Reclamekabouters

Een levendige herinnering uit de goeien ouwen tijd: toen d'er nog gene VTM was (met dank aan de Fixkes voor deze introductie), placht ik wel eens naar Holland te zappen (al moesten we toen nog rechtstaan, naar de TV gaan en een knopje verzetten) om naar de reclammekes te kijken. Niet dat de reclamefilmpjes toen zo hoogstaand waren, maar we keken eigenlijk enkel om Loeki in actie te zien. Loeki - asjemenou - de Leeuw zorgden voor ettelijke lachsalvo's bij ons thuis.

Wie echter dacht dat het opvrolijken van reclamespotjes een exclusief Nederlandse uitvinding was, is verkeerd. Zoals het wel vaker gaat: de Duitsers waren eerst. Al in 1963 had das Zweite Deutsche Fernsehen (ZDF) zijn eingenste Mainzelmännchen. Volgend jaar op 1 april - en dat is voor één keer geen grap - vieren deze deugnieten dus hun 45ste verjaardag.

Mainzelmännchen is een samentrekking van Mainz (de Duitse stad waar de hoofdzetel van ZDF gevestigd is) en Heinzelmännchen, het Duitse woord voor kabouter. De Männchen zijn met zes: Anton (der Geniesser - aldus de site van ZDF), Berti (der Kommunikationsprofi), Conni (der Innovative), Det (der Schlaue), Edi (der Schöngeist) en Fritzchen (der Sportler). Niet toevallig zijn de beginletters van deze zes namen de eerste zes letters van het alfabet.

Intussen zouden zowat 40000 spotjes (van elk ongeveer 3 seconden, al waren ze in de beginjaren wat langer) van en met de Mainzelmännchen gemaakt zijn.

Overigens was Wolf Gerlach, de bedenker van de Mainzelmännchen, met zijn reclamekabouters niet aan zijn proefstuk toe. Voor de Beierse (regionale) televisie had hij al Leo und Leo bedacht en WDR (wat vroeger bij ons de volksmond Duitsland 3 heette) schonk hij Ute, Schnute en Kasimir als reclametussendoortjes.

Chinees eten

Over zowat 8 maanden (op 08/08/08) beginnen in Peking de Olympische Spelen. Dat de Chinezen niets aan het toeval overlaten om er de best Games ever van te maken, is al in menig nieuwsbericht aan bod gekomen.

Ook op taalkundig gebied doen de Chinezen hun best om geen - nu ja - Chinees te spreken. Chinese restaurants zijn alvast begonnen hun menu's in het Engels te vertalen. De buitenlanders zullen in de Pekingse restaurants verrast worden met o.m. de volgende menu's:

• fragrant bone in garlic in strange flavor (wat moet ik mij daarbij voorstellen?)
• government abuse chicken (ik wil er zelfs niet aan denken wat ik mij daarbij moet voorstellen)
• husband and wife's lungs (de plaatselijke variant van epo, zeg maar)
• cowboy leg (is dat niet eerder een menu voor de Paralympics?)
• chop the strange fish (gewoon doen, man!)
• the week beats the fish soup (qua promotalk kan dat tellen)
• tofu made by woman with freckles (ok dat je voor de vegetarische medemens wil zorgen, maar alles heeft toch zijn grenzen)

De prijs voor de origineelste vertaling gaat naar de volgende tweeling:

• chicken without sex (als het om te eten is, liefst wel, ja...)
• stewed chicken with sex (tja...)

Zullen we het voor alle zekerheid toch maar houden op nummel 24 met flietjes?

Visie

WK-brons voor België. Geweldig. Wat een prestatie. Wat een vreugde. Ik herinner me de Nederlandse commentaarstem (van Theo Reitsma?) nog na de overwinning van Nederland op het EK voetbal 1988: dit is een mooi stel. Dit is ook een mooi stel: vier zielsgelukkige dames, die de verdeelde natie toch één moment weer als geheel naar buiten brengen. Zonder België geen brons.

De interviews achteraf mochten er ook zijn, vooral dan het gesprek met Rudi Diels, de coach (lees: meesterbrein) achter het project estafette. Dat het vooral een werk van lange adem was. En dat ze nu maar mooi moesten verder werken. En dat ze hunne kop niet zot moesten laten maken. Zelden zo’n nuchtere gelukzak gehoord.

Na pakweg de wielrenners (vooral veldrijders) en de motocrossers bewijzen de atleten dat je vanuit een gerichte aanpak op langere termijn een schitterend resultaat kunt neerzetten. Een resultaat waar de voetballers (ondanks een misschien honderdvoudig budget) alleen maar van kunnen dromen. Maar het is dan ook een publiek geheim dat nogal wat Belgische eerstklassers visie op lange termijn een vies woord vinden…